  |
 |
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ή σφουγγάρι ή τομάρι" ΣΤΗ ΡΟΔΟ
Το βιβλίο της Φανερωμένης Σκυλλά-Χαλκιδιού , θα παρουσιαστεί στην αίθουσα του Ε.Β.Ε.Δ. στη Ρόδο , στις 5 Δεκεμβρίου. Την παρουσίαση θα επιμεληθεί η Ένωση Καλυμνίων Ρόδου.
Στις 29 Ιουλίου , έγινε η παρουσία του βιβλιου της κ. Φανερωμένης Σκυλλά- Χαλκιδιού , στην πλατεία Χριστού , στη Κάλυμνο.
Η κα. Φανερωμένη Χαλκιδιού-Σκυλλά εξέδωσε ένα εξαιρετικό βιβλίο, λαογραφικού περιεχομένου και ενδιαφέροντος, υπό τον τίτλο «ή σφουγγάρι ή τομάρι» και υπότιτλο «Η ζωή των σφουγγαράδων της Καλύμνου μέσα από αληθινές ιστορίες». Η κα Σκυλλά, στη μικρή της ηλικίας έχει κατορθώσει να προσφέρει στην Κάλυμνο το ιδιόκτητο λαογραφικό μουσείο, «Το Καλύμνικο Σπίτι», πριν τον Αγ. Σάββα, και τώρα έκανε το μεγάλο άλμα να μπει και στο χώρο της συγγραφής βιβλίου, το οποίο ήρθε ως ώριμος καρπός, γιατί αποτελεί θεματολογική προέκταση των εκθεμάτων του μουσείου της, αλλά και των ξεναγήσεων που κάνει στους επισκέπτες της, με τις ίδιες σφουγγαράδικες ιστορίες.
(σχόλιο από την εφημ. ΑΡΓΩ της Καλύμνου)
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
29 Ιουλίου 2009 , έγινε παρουσίαση ενός νέου βιβλίου στην Κάλυμνο στο νησί των σφουγγαράδων.
Ο τίτλος του Η ΣΦΟΥΓΓΑΡΙ Η ΤΟΜΑΡΙ
Η θα βγάλουμε σφουγγάρια η θα πεθάνουμε , έλεγαν οι σφουγγαράδες για να μπορέσουν να ζήσουν τις φαμίλιες τους, σ΄αυτόν τον τόπο που δεν υπήρχε άλλος τρόπος να επιβιώσουν..
Η παρουσίαση τολμήθηκε για πρώτη φορά σε ανοιχτό χώρο, στην πλατεία Χριστού, και όμως πλήθος κόσμου παρακολούθησαν με πολύ προσοχή ,και μεγάλη συγκίνηση.
Δάκρυσαν όλων τα μάτια βλέποντας στον προτζέχτορα δικούς τους ,ανθρώπους που έφυγαν . Tους χτυπημένους με την νόσο των δυτών που πέθαναν στον βυθό ,η έμειναν ανάπηροι για πάντα σέρνοντας το κορμί τους πάνω στο άνθος της ηλικίας του, κρατώντας ένα μπαστούνι. Τους καπεταναίους, κουππάες, κολαουζέρηδες.
Συγκίνηση και όταν η συγγραφέας , κόρη καπετάνιου σφουγγαρά , διάβασε κομμάτια του βιβλίου από τα δικά της βιώματα, για τα φευγιά και τα ερχώματα των σφουγγαράδων ,κομμάτια που σε κάνουν να νιώθεις έντονα συναισθήματα.
Τιμώμενα πρόσωπα της βραδιάς οι απόμαχοι, αλλά και ενεργοί σφουγγαράδες που ήταν εκεί , στην πρώτη σειρά ,που αυτοί για πρώτη φορά έγραψαν μέσα σε αυτό το βιβλίο , ο καθένας την δική του ιστορία. Mοναδικές εμπειρίες .Oπως όταν πάνω στα μικρά ξύλινα σκαριά 20 άτομα ,ο ένας πάνω στον άλλο ,ταξίδευαν κάθε χρόνο παίρνοντας μακρινή πορεία στις θάλασσες της βόρειας Αφρικής. Μιλούν για τα μυστικά , και όλες τις δυσκολίες της παράτολμης και επικίνδυνης αυτής δουλειάς. Πως στον βυθό οι κολαουζέρηδες καθοδηγούσαν πάνω από το καΐκι τους δύτες , για να ανεβούν με ασφάλεια στην επιφάνεια ,την αγωνία όλων μην τον έχει χτυπήσει η νόσος των δυτών, και σκάσουν ,η μείνουν ανάπηροι. Ένα αυθεντικό σφουγγαράδικο ημερολόγιο σε ταξιδεύει και καταγράφει την πορεία ,και τους τόπους που έβρισκαν το σφουγγάρι ,στην Μαντρούχα , Ντέρνα, Βεγγάζη, Αλεξάντρια, Κυρηναϊκή, Πόρτ Σαιδ.
Οι σφουγγαράδες καταγράφουν τα σημάδια του βυθού ,και πως βλέποντας τα φύκια με τα σημάδια τους ,ήξεραν ότι θα ξεφυτρώσουν σφουγγάρια από εκεί .Αλλά και πως έβλεπαν τα σημάδια του καιρού για να μπορούν να ταξιδέψουν.
Μοναδικό κομμάτι και η σφουγγαράδικη ορολογία ένα γλωσάρι μοναδικό με λέξεις ιδιαίτερες.
Ακόμα καταγράφονται τα τραγούδια των σφουγγαράδων,για τα φευγιά και τα ερχόματα, αλλά και τα μοιρολόγια όταν έκλαιγαν γύρω από ένα πανέρι με ρούχα και την φωτογραφία του σφουγγαρά ,μιας και δεν είχαν να κλάψουν το σώμα του ,γιατί τον έθαβαν σε γλαρονήσια της Βεγγάζης , και μέχρι σήμερα τα οστά τους βρίσκονται εκεί και οι συγκενείς τους ακόμα ζητούν να τα φέρουν πίσω. Τα πρώτα 29 χρόνια λειτουργίας του σκάφανδρου, 800 άνθρωποι πέθαναν ,και πάρα πολλοί έμειναν ανάπηροι .
Ένα ταξίδι συναρπαστικό για όλους τους αναγνώστες που δεν πρέπει να χάσουν.
Το βιβλίο παρουσίασαν το Πνευματικό κέντρο Καλύμνου με τον Δήμο Καλύμνου, και ο δήμαρχος Γεώργιος Ρούσσος τίμησε τους σφουγγαράδες δίνοντας τους από ένα βιβλίο που έγραφε την ευγνωμοσύνη του για ότι πρόσφεραν στην Κάλυμνο.
Η συγγραφέας ονομάζεται Φανερωμένη Χαλκιδιού Σκυλλά,και εδώ και 12 χρόνια είναι ιδιοκτήτρια του Μουσείου Καλύμνικο σπίτι ,και η αφήγηση της εκεί είναι εξαιρετικά γλαφυρή, όπως και ο λόγος της στο παρόν βιβλίο και διαβάζεται μονορούφι όπως λένε με ενθουσιασμό όσοι το διαβάζουν. Το 2004 ο HATAτης έδωσε ειδική τιμητική διάκριση για την συμβολή της στην ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και την αναβίωση των παραδόσεων της Καλύμνου.
Ο τίτλος του Η ΣΦΟΥΓΓΑΡΙ Η ΤΟΜΑΡΙ
Η θα βγάλουμε σφουγγάρια η θα πεθάνουμε , έλεγαν οι σφουγγαράδες για να μπορέσουν να ζήσουν τις φαμίλιες τους, σ΄αυτόν τον τόπο που δεν υπήρχε άλλος τρόπος να επιβιώσουν..
Η παρουσίαση τολμήθηκε για πρώτη φορά σε ανοιχτό χώρο, στην πλατεία Χριστού, και όμως πλήθος κόσμου παρακολούθησαν με πολύ προσοχή ,και μεγάλη συγκίνηση.
Δάκρυσαν όλων τα μάτια βλέποντας στον προτζέχτορα δικούς τους ,ανθρώπους που έφυγαν . Tους χτυπημένους με την νόσο των δυτών που πέθαναν στον βυθό ,η έμειναν ανάπηροι για πάντα σέρνοντας το κορμί τους πάνω στο άνθος της ηλικίας του, κρατώντας ένα μπαστούνι. Τους καπεταναίους, κουππάες, κολαουζέρηδες.
Συγκίνηση και όταν η συγγραφέας , κόρη καπετάνιου σφουγγαρά , διάβασε κομμάτια του βιβλίου από τα δικά της βιώματα, για τα φευγιά και τα ερχώματα των σφουγγαράδων ,κομμάτια που σε κάνουν να νιώθεις έντονα συναισθήματα.
Τιμώμενα πρόσωπα της βραδιάς οι απόμαχοι, αλλά και ενεργοί σφουγγαράδες που ήταν εκεί , στην πρώτη σειρά ,που αυτοί για πρώτη φορά έγραψαν μέσα σε αυτό το βιβλίο , ο καθένας την δική του ιστορία. Mοναδικές εμπειρίες .Oπως όταν πάνω στα μικρά ξύλινα σκαριά 20 άτομα ,ο ένας πάνω στον άλλο ,ταξίδευαν κάθε χρόνο παίρνοντας μακρινή πορεία στις θάλασσες της βόρειας Αφρικής. Μιλούν για τα μυστικά , και όλες τις δυσκολίες της παράτολμης και επικίνδυνης αυτής δουλειάς. Πως στον βυθό οι κολαουζέρηδες καθοδηγούσαν πάνω από το καΐκι τους δύτες , για να ανεβούν με ασφάλεια στην επιφάνεια ,την αγωνία όλων μην τον έχει χτυπήσει η νόσος των δυτών, και σκάσουν ,η μείνουν ανάπηροι. Ένα αυθεντικό σφουγγαράδικο ημερολόγιο σε ταξιδεύει και καταγράφει την πορεία ,και τους τόπους που έβρισκαν το σφουγγάρι ,στην Μαντρούχα , Ντέρνα, Βεγγάζη, Αλεξάντρια, Κυρηναϊκή, Πόρτ Σαιδ.
Οι σφουγγαράδες καταγράφουν τα σημάδια του βυθού ,και πως βλέποντας τα φύκια με τα σημάδια τους ,ήξεραν ότι θα ξεφυτρώσουν σφουγγάρια από εκεί .Αλλά και πως έβλεπαν τα σημάδια του καιρού για να μπορούν να ταξιδέψουν.
Μοναδικό κομμάτι και η σφουγγαράδικη ορολογία ένα γλωσάρι μοναδικό με λέξεις ιδιαίτερες.
Ακόμα καταγράφονται τα τραγούδια των σφουγγαράδων,για τα φευγιά και τα ερχόματα, αλλά και τα μοιρολόγια όταν έκλαιγαν γύρω από ένα πανέρι με ρούχα και την φωτογραφία του σφουγγαρά ,μιας και δεν είχαν να κλάψουν το σώμα του ,γιατί τον έθαβαν σε γλαρονήσια της Βεγγάζης , και μέχρι σήμερα τα οστά τους βρίσκονται εκεί και οι συγκενείς τους ακόμα ζητούν να τα φέρουν πίσω. Τα πρώτα 29 χρόνια λειτουργίας του σκάφανδρου, 800 άνθρωποι πέθαναν ,και πάρα πολλοί έμειναν ανάπηροι .
Ένα ταξίδι συναρπαστικό για όλους τους αναγνώστες που δεν πρέπει να χάσουν.
Το βιβλίο παρουσίασαν το Πνευματικό κέντρο Καλύμνου με τον Δήμο Καλύμνου, και ο δήμαρχος Γεώργιος Ρούσσος τίμησε τους σφουγγαράδες δίνοντας τους από ένα βιβλίο που έγραφε την ευγνωμοσύνη του για ότι πρόσφεραν στην Κάλυμνο.
Η συγγραφέας ονομάζεται Φανερωμένη Χαλκιδιού Σκυλλά,και εδώ και 12 χρόνια είναι ιδιοκτήτρια του Μουσείου Καλύμνικο σπίτι ,και η αφήγηση της εκεί είναι εξαιρετικά γλαφυρή, όπως και ο λόγος της στο παρόν βιβλίο και διαβάζεται μονορούφι όπως λένε με ενθουσιασμό όσοι το διαβάζουν. Το 2004 ο HATAτης έδωσε ειδική τιμητική διάκριση για την συμβολή της στην ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και την αναβίωση των παραδόσεων της Καλύμνου.
© NIKOLAOS 2009 - ALL RIGHTS RESERVED
